چندی است دوباره صدای عجّل تو را میشنوم اگر چه چند صباحی بود که

   صدای فراخوانی ات را نمی شنیدم گویا حجابهای ضخیمی مقابل من و

   مهربانانه صدایت خیمه زده بود.                                               

    اما حال میشنوم تورا  .

    تورا که با همه عشقهایت صدا میزنی مرا:

    بیا! بیا و باز  بخوان مرا تو بنده ام.                                              

    بیا که بی صبرانه مشتاق شنیدن ناله های هجران توام!

     بیا وبا اشکهای چشمان بی تابت دوباره  احساس کن مرا.

    بیا تو ای فاطمه من،بیا که مدتی است تورا آنسان که بایدت نیافته ام .

    کجا به سر بری ؟مگربدی تو دیده ای زمن که گوشهایت ندای والهانه ام

    به خانه خودم که در درون قلب سوخته ات بنا شده است نمی برد؟

    ببین چگونه عاشقانه میکنم تو را صدا،  صدا ، بیا تو فاطمه بیا!

    بخوان مرا.بخوان مرا که آنچه هست در این جهان بی نهایت و قشنگ

    من،همه برای  حس تو نمود آفرینشی  به تن نموده است.

    بخوان مرا که آنچه هست از آن توست.

   .فقط طلب نماو طاعت خدای خویش.به شکر آنچه داده ام تورا –

    ویا نداده ام تو را.

    تو بنده باش و من خدای بنده های خوب خود.

    بخوان مرا تو فاطمه ....بخواه مرا.